Słownik polsko-niemiecki. 2014.
świnić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, świnićnię, świnićni, świń, świnićniony {{/stl 8}}– uświnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zaświnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} czynić coś brudnym; brudzić coś, zanieczyszczać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… … Słownik języka polskiego
naświnić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}świnić II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}naświnić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, naświnićnię, naświnićni, naświnićświń, naświnićniony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uświnić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}świnić II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaświnić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}świnić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
